Het Tadeo-jack in Piña Colada.
Als iets dat uit de koffer van een kunstenaar is opgegraven: gedragen, geliefd en vol verhalen. Een bloemenpracht die bij een oud Venetiaans palazzo zou kunnen horen, verstoord door een rock-'n-roll-onverschilligheid. Het draagt ​​het gewicht van nostalgie, maar weigert zich aan een bepaald tijdperk te laten vastpinnen.
Het gewatteerde katoen voegt gewicht toe zonder terughoudendheid, een structuur die zowel opzettelijk als moeiteloos aanvoelt. Geplooide randen omlijsten de chaos als een vergulde lijst rond een meesterwerk, terwijl de oversized zwarte knopen aanvoelen alsof ze uit een vergeten atelier zijn gered.
Het is het soort jasje dat over Jane Birkins schouder zou zijn gehangen in een halfverlicht Parijs café of om een ​​dichter zou zijn gewikkeld die door de straten van Tanger dwaalt.